Οδοιπορικό στα Πιέρια όρη, αποστολή στην ορεινή Χαλκιδική & στα Γραμμοχώρια του δήμου Νεστορίου

«Το δεύτερο που παρατηρήσαμε, από τον Ιούλιο 2014 μέχρι τον Ιούνιο 2020, που διήρκησε το πρόγραμμα στο οποίο μελετήθηκε και η ελάτη στην περιοχή της Πιερίας, ήταν ότι στον περιβάλλοντα χώρο της οξιάς εμφανίστηκε ένα ξενικό είδος που λέγεται Φυτολάκκα αμερικάνα (Phytolacca Americana), το οποίο είναι τοξικό και χωροκατακτητικό. Επίσης, παρατηρήσαμε ότι σε πολλούς κορμούς οξιάς εμφανίστηκε κισσός, είδος που παρασιτεί πάνω σε ένα δέντρο και ειδικά όταν είναι εξασθενημένο. Όταν βλέπουμε σε έναν οικότυπο ότι τα δέντρα έχουν πολύ κισσό, αυτό δείχνει ότι τα δέντρα αυτά είναι αδύναμα και δεν μπορούν να αμυνθούν κατά του κισσού».

Όπως εξηγεί η Χρυσή Σαρβάνη, δασοπόνος στη Διεύθυνση συντονισμού και επιθεώρησης δασών Μακεδονίας – Θράκης, γινόντουσαν συγκεκριμένες μετρήσεις σε συγκεκριμένα δέντρα κάθε φορά και καταγράφονταν στοιχεία τα οποία έπαιρνε για επεξεργασία το Εργαστήριο Δασικής Γενετικής και Βελτίωσης Δασοπονικών Ειδών της Σχολής Γεωπονίας, Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ.

«Στην ουσία δημιουργήθηκε ένας επιστημονικός οδηγός γενετικής και φαινοτυπικής παρακολούθησης, προκειμένου να γνωρίζουμε πώς να συμπεριφερθούμε στα δάση για να έχουμε αειφορική διαχείριση καθώς η κλιματική αλλαγή επηρεάζει τα οικοσυστηματα» λέει η κ. Σαρβάνη σημειώνοντας, μάλιστα, ότι δεν υπήρχαν προηγούμενες μετρήσεις και πλέον, με τη βάση δεδομένων, θα είναι εφικτές οι συγκρίσεις με την πάροδο των ετών.

Στο πρόγραμμα LIFEGENMON συμμετείχαν 6 εταίροι από 3 χώρες (Γερμανία -Βαυαρία, Ελλάδα και Σλοβενία) με επικεφαλής εταίρο το Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών της Σλοβενίας.

«Φλογερή» η οξιά

Διαφορετική εικόνα παρουσιάζει το δάσος της Μεγάλης Παναγιάς, όπου αντηχούν παντού αλυσοπρίονα και οι δασικοί δρόμοι είναι γεμάτοι με στοιβαγμένους κορμούς οξιάς και δρυός. Σύμφωνα με τον Γιώργο Κύρο, δασολόγο του Δασαρχείου Αρναίας, προϊστάμενο του τμήματος διοίκησης και διαχείρισης δασών, πρόκειται για ένα παραγωγικό δάσος, όπου γίνονται υλοτομίες από τους περίπου 170 δασεργάτες, με «βοηθούς» 500 μουλάρια των 6 Δασικών Συνεταιρισμών.

«Γίνονται υλοτομίες σε όλη τη διάρκεια του έτους και παράγονται από τα δημόσια δάση συνολικά 35.000 κυβικά ξυλείας δρυός, οξιάς, καστανιάς και πεύκης ενώ αν προσθέσεις στην παραγωγή και τα μη δημόσια δάση, φτάνουμε ετησίως τα 52.000 κυβικά» λέει ο κ. Κύρος. Όσο για τις διαφορές που παρουσιάζει στην καύση το κάθε είδος, τονίζει ότι η οξιά καίγεται πιο εύκολα, παράγει φλόγα και προτιμάται συνήθως για τα τζάκια ενώ η δρυς προτιμάται γιατί κάνει περισσότερη ζέστη και καλύτερο κάρβουνο.

ΑΠΕ-ΜΠΕ / ΕΡΑ

Τα περίφημα Γραμμοχώρια

Καθώς το φθινόπωρο σιγά σιγά αποχωρεί και τα πρώτα χιόνια στις πιο ψηλές βουνοκορφές αναμένονται οσονούπω, οι άνθρωποι στα χωριά -ερημωμένα πολλά εξ αυτών- της ορεινής Ελλάδας, προετοιμάζονται πυρετωδώς για τον Χειμώνα, που είναι γι’ αυτούς δύσκολος, κάποιες φορές βαρύς, αλλά σίγουρα γεμάτος ιστορίες, μαγειρέματα, τσίπουρο και καλή καρδιά.

Οι «άνθρωποι των ορέων» έχουν μάθει να συμβιώνουν με τη φύση και να διαχειρίζονται τις συμπεριφορές της, ακόμα και τις πιο ακραίες. Και δείχνουν να διασκεδάζουν με το πώς αντιμετωπίζουν τις εναλλαγές της οι συνανθρώποί τους «εκεί κάτω στις πόλεις». Ωστόσο, εκείνο που δύσκολα παλεύεται, είναι η μοναξιά.

Υπάρχουν χωριά -πολλά μάλιστα, στο ορεινό ανάγλυφο, όπου οι ελάχιστοι κάτοικοί τους μπορεί να περάσουν και εβδομάδες να συναντηθούν και να ανταλλάξουν μια καλημέρα με συνάνθρωπό τους. Λύκοι, αρκούδες, αγριογούρουνα είναι στα πιο απομακρυσμένα, οι τακτικοί επισκέπτες στις αυλές των σπιτιών και πλάι στο τζάκι, μόνιμος «μουσαφίρης» η τηλεόραση – το ισχυρό «φάρμακο» εναντίον της απομόνωσης.

Το ΑΠΕ-ΜΠΕ ταξίδεψε στον Γράμμο και τα Πιέρια (σ.σ. το ρεπορτάζ για τα Πιέρια θα δημοσιευτεί αύριο, Κυριακή 12 Νοεμβρίου), όπου κατέγραψε τις ετοιμασίες των νοικοκυριών για τη χειμερινή «σεζόν» αλλά και μίλησε με κάτοικους γύρω από την καθημερινότητά τους στον μακρύ χειμώνα με τις ατέλειωτες νύχτες.

«Έχει κρύο και χιόνια, αλλά ετοιμάσαμε τα ξύλα για τη θέρμανση, έχουμε και ένα μικρό μπακάλικο και θα περάσουμε το χειμώνα μεταξύ μας», μας είπε ένας κάτοικος του χωριού Δάσκιο στα Πιέρια.

Και ένας άλλος, στο Πευκόδασος του Γράμμου: «Ήμασταν πέντε άτομα όλα και όλα, αλλά τώρα, άλλοι πέθαναν και άλλοι έφυγαν»…